Benedykt Hertz (1872-1952)
Benedykt Hertz urodził się 7 czerwca 1872 r. w Warszawie, zmarł 31 października 1952 w Podkowie Leśnej. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Pisarz, satyryk, dziennikarz, tłumacz, m.in. bajek Kryłowa. Działacz społeczny, głównie w zakresie oświaty. Współpracownik i redaktor postępowych tytułów prasowych, jak: Krytyka, Głos, Naprzód, Kurier Litewski, Robotnik, Lewą marsz. Redaktor naczelny Przeglądu Wileńskiego. Związany z lewicą społeczną, wprowadził nowy typ bajki. Tworzył satyry polityczne i obyczajowe oraz liczne bajki dla dzieci. Sławę zyskał jako rzecznik racjonalizmu i demokracji.

Hertz pochodził ze spolonizowanej rodziny żydowskiej, był synem powstańca z 1863 roku. Studiował filozofię na uniwersytetach w Paryżu i Zurychu. Jako publicysta zadebiutował w 1986 roku na łamach czasopisma Prawda. Debiut Hertza jako prozaika przypada na rok 1903, kiedy opublikował tom „Bajek”. Bajki pisał do roku 1919, nadając im charakterystyczny ton i cechy felietonu politycznego. Twórczość satyryczną zapoczątkował w 1919 r., a pod wpływem środowisk pedagogicznych, m.in. Janusza Korczaka, zaczął pisać teksty skierowane do dzieci. U schyłku epoki Młodej Polski dużą sławę przyniosła mu wydana w 1916 r. opowieść fantastyczno-realistyczna „Przygody Magdusi”. W swych utworach piętnował nacjonalizm i pasożytnictwo społeczne, tworząc przy tym prawdziwą kronikę obyczajową i polityczną całego półwiecza.

Od 1932 r. do końca życia mieszkał w drewnianym domu przy ulicy Sosnowej 39 w Podkowie Leśnej, z wyjątkiem paru wojennych lat, kiedy to Janina Niemyska dała Hertzom schronienie w Warszawie. Zbudował tam domek „Kurza Stopka” z myślą o wypoczynku, jednak już w pierwszych latach pisarz przeniósł tu swą bibliotekę i wraz z żoną lekarką osiadł w Podkowie na stałe. Oboje doceniali zalety mieszkania za miastem.

Od 1945 roku był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej.

Twórczość: Bajki (1903), Bajki i satyry (1911), Bajki minionych dni (1914-1918), Żarty nie na żarty, Bajki, satyry, piosenki (zbiór 1900-1930), Ze wspomnień samowara (1936), Satyry (1919-1951). Opracował antologię bajki polskiej (1958 z Marią Hulewiczową). Przełożył Bajki Iwana Kryłowa.