Dwór z 1827 r. z parkiem krajobrazowym z poł. XIX wieku, wzniesiony dla właściciela majątku Józefa Wojciecha Czarnowskiego. Dwór przebudowano w 1912 roku wg projektu Tadeusza Zielińskiego z inicjatywy właścicieli Jeleniewskich. Budynek zyskał piętro, dach czterospadowy i portyk przed elewacją frontową. W 1913 roku T. Zieliński został wyróżniony 1. nagrodą w konkursie na projekt dworu Włodków w małopolskich Niegowici. Po II wojnie światowej dwór był siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej i magazynem, popadł w ruinę. Obecnie jest własnością Władysława Bartoszewskiego. Wokół zachowały się resztki parku ze starodrzewem. Jest to klasycystyczny dwór murowany, otynkowany i malowany na biało, wzniesiony na planie prostokąta, regularny, piętrowy, podpiwniczony z poddaszem krytym wysokim czterospadowym dachem z dachówką. W elewacji frontowej znajduje się czterokolumnowy portyk toskański i trójkątny szczyt z alegoryczną płaskorzeźbą rzeźbiarza Bolesława Jeziorańskiego. W elewacji ogrodowej umieszczono balkon wsparty na czterech kolumnach.
Opis miasta
Ciekawe miejsca
Poeci i pisarze
Noclegi i gastronomia
Warto zobaczyć