Aleksandra z Sędzimirów Bąkowska (1851-1926)
Aleksandra Bąkowska urodziła się w Ślubowie w gminie Sońsk w 1851 roku. Sędzimirowie, skoligaceni z arystokratycznymi rodami, planowali dla młodej hrabianki typową na owe czasy przyszłość. Szybko wydali ją nawet za mąż za przedstawiciela środowiska, do którego ona nie chciała należeć. Już z nazwiskiem męża wyjechała do Warszawy, ograniczając kontakty z rodziną, która nie akceptowała jej poglądów i wyborów. Związała się z czasopismem „Głos”, które nawoływało do walki z nędzą ludności chłopskiej, o oświatę i kulturę. Przetłumaczyła dzieło antropologa i socjologa, Morgana „Społeczeństwo pierwotne” i książkę Taylora „Antropologia”. W 1889 roku w czasopiśmie ludoznawczym „Wisła” opublikowała artykuł pt. „O metodzie badań i rozwoju instytucji w zastosowaniu do praw małżeństwa i pochodzenia”. W 1880 roku kupiła majątek ziemski w Gołotczyźnie, od początku planując przeznaczenie go na cele społeczne. Załatwiając formalności związane z zalegalizowaniem szkoły dla dziewcząt, poznała Aleksandra Świętochowskiego. Wspólne marzenia i uczucie połączyło tę parę na wiele lat.

Zmarła w maju 1926 roku. Pochowano ją na cmentarzu w Klukowie, obok rodziców. Na grobie widnieje napis:
Żyła w zacności, zmarła w chwale, zmartwychwstaje w czci serc wdzięcznych.
Pamięć o niej i jej dziele wciąż trwa. Cmentarz odwiedza młodzież z Gołotczyzny. Ukazują się rocznicowe artykuły, które przypominają młodszym pokoleniom jej postać, urodę, wielkie serce.