Historia
W 1838 r. wybudowano nad Narwią dwór i czteropiętrowy murowany młyn. Wyrosły budynki administracji, nowoczesne magazyny i domki dla robotników. Powstał zakład przemysłowo-zbożowy. W 1880 r. Zygmunt Szaniawski został kierownikiem młyna i zarządcą folwarku, który doprowadził do rozkwitu. W 1902 roku młyn spłonął, a zakład splajtował. Szaniawscy postanowili wykorzystać domki po robotnikach i zamienić je na kwatery letniskowe. Zegrzynek stał się prawdziwym kurortem i przez wiele lat, od połowy czerwca do końca września, przyjmował gości. Szaniawscy byli patriotami, prowadzili działalność społeczną, edukacyjną i charytatywną. Mieli też rozległe kontakty w świecie artystycznym. W dworku bywali: Maria Konopnicka, Stefan Jaracz i Juliusz Osterwa, Deotyma, Konrad Prószyński, Adam Szymański, Bolesław i Maria Wysłouch, Eliza Orzeszkowa, Ignacy Kraszewski. Szaniawscy znali też osobiście Bolesława Prusa.
Po śmierci rodziców Zegrzynek odziedziczył Jerzy Szaniawski, znany pisarz. Interes „letniskowy” kontynuował do wybuchu II wojny światowej.

Współczesność
Zegrzynek, letniskowa miejscowość nad Jeziorem (Zalewem) Zegrzyńskim, praktycznie łączy się z Jadwisinem. Dziś w kompleksie leśnym rezerwat Wąwóz Szaniawskiego znajdujemy ruiny dworku. Kiedy w 1886 r. rodził się tu Jerzy, Zegrzynek leżał nad rzeką Narew i nikomu nie przyszło do głowy, że kiedyś powstanie Zalew.